MENU
Kaart -> Spierdijk
Ansichtkaart informatie
Station Spierdijk (Nrd-Sp-weg 207)
| Meer foto's en informatie |
| Uitgever: | Onbekend |
| Buurt: | Spierdijk |
| Jaartal foto 1: | 1912 |
| Jaartal foto 2: | 2020 |
| Foto 1 | Foto 2 |
| Klik op de afbeelding om deze te vergroten | Klik op de afbeelding om deze te vergroten |
| Tekst: Als we de huidige jeugd uitleggen dat er in Noord-Spierdijk een station is geweest dan zullen ze dat bijna niet geloven; toch is het zo. Het verkeer wordt op de overgang attent gemaakt door het Halt-bord. De aanwezige jeugd loopt uiteraard op klompen. Het huis op de achtergrond is Noord-Spierdijkerweg 214. Uit: 'Stoomtrams rond Hoorn' (1982) van J. Kok. Dit kleine dorp heeft tot 15 mei 1938 een spoorweghalte gekend. Op 6 september 1944 werd de stoomtrein van Alkmaar naar Hoorn ter hoogte van Spierdijk beschoten. Deze trein moest rond 15.00 uur in Hoorn aankomen, doch kwam daar pas tegen de avond aan omdat de locomotief, die deze trein moest ophalen, eveneens kapot geschoten werd. |
| Reacties: |
| Naam: | Co Beemsterboer |
| Datum: | 21 Nov 2014 |
| Bericht: | Foto 3: Deze foto geeft een beter beeld op het 'emplacement'. Boven het station zien we nog net de punt van de boerderij Noord-Spierdijkerweg 207. |
| Naam: | |
| Datum: | 07 Mar 2015 |
| Bericht: | Prachtig die oude plaatjes, van voor mijn tijd, nou ja, van 1944 ben ik. Ik logeerde altijd op N-Spierdijk en zag de roodbruine dieselectro in de jaren 50 en 60 dan door het landschap heen ploegen, wat bij mij altijd een weemoedig gevoel veroorzaakte. Ook als ik uit het raam van de keuken op de boerderij keek tot aan De Goorn aan toe. Mijn Ma is daar geboren en staat op de foto in het Spierdijk in oude ansichtkaarten boekje op de laatste pagina. Vanwege de oorlog en de naderende hongerwinter ben ik daar geweest. De boerderij is nog steeds in handen van de familie Schilder. Mijn herinnering aan de spoorwegovergang is, dat ik er eens met mijn vriend Arie de Vries en zijn broer Joop, naar een perceel van een landbouwer ging om daar "Nep te steerten", dat zijn zilveruitjes. Die werden dan met een klein steekvorkje uit de grond losgewrikt; ontdaan van de kleikluit en de bladresten en in de houten kist gelegd. Er moest een flinke kop op volgens de bouwer. Het duurde wel een dag alvorens je zo'n kist vol had. Hoewel mijn vriend, van nature een harde werker, er wel iets meer haalde per dag. Deze vriend woonde toen al in de Bobeldijk en zijn vader was toen onder andere mede-overgangbediende op deze overgang. Ik spreek dan over 1957 of zo iets. |